Berichten van wiebe

vandaag

De spanten in het veronder zijn eindelijk af!!! Vandaag hebben Wiebe, Tram, Nick en Mathijs de twee laatste spanten op bakboord afgemaakt. Waarna er een mal is gemaakt voor het binnenboord. Terwijl zij dat aan het doen waren zijn Isa en Dries verder gegaan met het binnenboord aan stuurboord zijde. Deze is mooi geschaaft en zelfs met de kettingzaag bewerkt.Tussendoor is er ook nog netjes schoongemaakt. Morgen zullen we zien hoe het binnenboord aan stuurboord past en zal er een begin worden gemaakt aan het binnenboord aan bakboord zijde.Dus tot morgen bij de blog van Dries.Groenten, Nick

gisteren

Bu130 blog woensdag week 3 Het was een stormachtige dag die meteen begon met een flinke plens regen, toen de regen eventjes ophield zijn we opgestaan en is er besloten meteen naar de helling te gaan en daar binnen te ontbijten. Bijna iedereen heeft het droog gehaald, alleen Isa kwam verzopen aan door een omweg via de kapper, niets wat een nieuwe broek niet kan fixen. Ook de schaaf problematiek bleef aanhouden; opeens begon een van de schaven vreselijk te krijsen, Dries haalde de schaaf uit elkaar waarna Tram zich ermee bemoeide…”Oeh wat schattig, net een mini tram motor”samen werd de schaaf gesmeerd en weer in elkaar gezet. vrolijk is er verder gewerkt aan de nieuwe spare ribs, stuurboord is af, maar bakboord is mogelijk pas donderdag avond of vrijdag af……..Ook hebben Matthijs en Isa een mal gemaakt voor de binnenboord rand aan stuurboord zijde.Zodra die klaar was heeft Ivor met een veel te grote Heftruck begeleid door een heel blije Isa een grote boom naar binnen gebracht en is er begonnen met het maken van de binnenboordrand. Eerst netjes neerleggen, daarna kaal en plat maken, mal overtekenen, cirkelzagen, handzagen en het hout omdraaien. Verder werken werd niet verantwoord gevonden vanwege de gaarheid. ook is er hard verder gewerkt aan de spanten bij de mastbank, die zijn door Dries in hun definitieve vorm gezaagd.De knietjes zijn ook bijna helemaal pas gemaakt. Na het klussen troffen Nick en Tram de tent, half ingestort door gebroken tentstokken en gescheurde scheerlijnen, aan. De rest was al naar peters pizza vertrokken dus ook Nick en Tram gingen daarheen. Daar troffen we een bruiloft aan, die mochten we crashen, dus aten we gewoon lekker pizza. Na het eten werd de tent gefixt en werd de avond afgesloten met klaverjassen, lezen en slap lullen.

week 3 dag 2

Een blogstukje van Matthijs!

De spanten worden nu stuk voor stuk in het schip gezet, hiervoor worden er wat nieuwe gaten geboort om ze te bevestigen aan de huid van de botter. Bij het afmaken van de spanten zijn er helaas twee twee elektrische schaafmachine’s gesneuveld, een van de twee is ook vrij snel hierna gerepareerd. Einde van de dag waren alle nieuwe spanten op stuurboord gemonteerd.

w2d2

Op deze dag van zwoegend werk hebben Huib en ik met onvermoeibare toewijding onze taken volbracht. Als eerste aanschouwden wij het verwijderen van het boeisel, met gestaag vorderende tred. Het merendeel der bevestigingsmaterialen, benevens de sierlijke doppen, was reeds van hun heilige post ontdaan. Slechts restte ons nog het losbikken van de kostbare plank zelf, een taak die met ijver en nauwgezetheid diende te worden voltrokken.

Daarna waagden wij ons aan het bezweren van de boordrand, met een bedachtzame vastberadenheid. Middels de machtige cirkelzaag werd de edele houtstructuur doorkliefd. Het eikenhout, standvastig doch vatbaar voor de tand des tijds, moest zijn plaats opgeven aan de beitels, wier scherpte langzaamaan verflauwde. Als ware vinders van vergeten schatten, ontrafelden wij de roestvrijstalen pennen, die zich overgeleverd hadden aan de heerschappij van de kiezentrekker.

Doch het ontbinden van het schildboord verliep enigszins stroef, als een schip dat zich vastklampt aan onfortuinlijke getijden. Een der pennen, gesmeed uit het nobele rvs, lag onder de heerschappij van een pen, die niet dezelfde geboorte van staal kende. Deze onbetwiste pen had zijn verblijf gevonden in de bolder, waarvan het lot zich schikte naar de genade van de tijd. Om de pen van een chroomloze legering een langer leven te gunnen, werd de bolder gedwongen haar waardigheid prijs te geven.

Het dek, dat reeds de helft van zijn voormalige glorie had verloren, vroeg om de laatste beproeving van ons geduld. Terwijl de wijzers van de klok de markeringen der uren passeerden, bevonden wij ons onverminderd in de staat van halverwege. Doch in dit laatste uur openbaarden zich vele metaalvondsten, waarvan wij ons niet konden vergewissen of zij van oudsher hun toevlucht hadden gezocht in de edele planken, of dat zij als een wispelturige schepping waren ontsproten nadat de lieden der nabije dagen, louter een week geleden, de reeds eerder genoemde planken, die het fundament van het dek vormen, hadden geïnspecteerd op ijzerwerk.

Het zij echter hoe het zij, deze bevestigingsmaterialen bleken met grootse bedoelingen vervaardigd om de planken te omarmen, maar waren uitermate onwelvallig in het proces van hun bevrijding. Helaas bevonden wij ons precies in dit proces. Gewapend met een beitel, reeds nabij voltooiing van zijn nobele taak, een leidingzoeker die ons veiligheid bood door de leidingen te omzeilen en enkel het staal te onthullen, een gatenzaag, en een krachtige accuboor, volbrachten wij de kunst van het verwijderen van dit stalen werk uit de gedeukte dekplanken. Het moge waar zijn dat het zich nog immer verbindt met het schip, doch dit is een vraagstuk dat wacht op latere verschijningen

Ook zijn we Dickens aan het lezen op de camping.

7 september 2016

Na een zomer lang spelen op het Duitse wad is Trui weer teruggekomen naar Nederland. En niet zomaar naar Nederland, naar de Buitenwatersloot! Voor het eerst sinds jaren lag Trui weer voor de deur van de Bolk in de OWee! Buiten mooie activiteiten aan boord, denk aan 3D-twister in het vooronder en bandjes op het voordek, was Trui vooral de plek om rustig te deksletten in de drukte van de OWee.

Na de OWee ging Trui weer door naar de KMT. Zelf was ik hier helaas niet bij, maar wat ik van de verhalen heb gehoord was het lekker weer met leuke mensen!

Vanaf nu wordt er natuurlijk weer alle weekenden gevaren. Begin oktober is er een sjaarsweekend, speciaal voor al onze nieuwe leden. Hier kunnen ze, samen met hun jaargenoten, Trui nog meer leren kennen. Maar! Als ik het mij goed herinner zat die inschrijflijst gister al vol. Gelukkig varen we ook nog allemaal andere weekenden, waar iedereen zich natuurlijk ook nog op in kan schijven! Inschrijven kan op de lijsten in de soos (het houten prikbord naast de grote magneetborden) of door een mailtje te sturen naar secretaris@BU130.nl.

We zijn er bijna

Gister hebben we een begin gemaakt met het breeuwen van het dek. Vandaag hebben we besloten dat we toch wel erg hard uitlopen op de planning (we zouden al aan het varen moeten zijn) dus dat dit een klusje wordt voor de eerste zomerweek! Altijd handig als mensen dan ook dingen kunnen. Wel hebben we nog even het gedeelte onder de waterbalk gebreeuwd. Direct na het ontbijt, half slapend, drie man (iedereen vandaag) op die paar meter. Uithalen, inslaan, aanslaan, pekken. Hard doorwerken, maar na de koffie hoefden we alleen nog maar wat laatste dingen te pekken.

Hierdoor konden we de waterbalk vandaag ook op zijn plek krijgen. Het leuke van de waterbalk is dat hij stiekem recht is, maar dat niet is in de boot. De waterbalk wilt best op zijn plek komen, maar je moet hem wel overtuigen om er heen te gaan. Er is een bolling in 2 richtingen. Het dek staat bol en de waterbalk staat bol naar voren gericht. De bolling naar voren wordt er in gezet door, voordat je draadeinden door de balk zet, een schroevendraaier door het middelste gat te steken. Als je dan een breekijzer achter de waterbalk op de mast (of tegenwoordig op onze mooie nieuwe wig) zet kan je het midden naar voren schuiven. Vervolgens kan je een hoop steken en voelen met de schroevendraaier totdat je het gat vindt. Blijft toch moeilijk om het gaatje te vinden. Als je het gat hebt gevonden kan je achter de waterbalk iets zetten zodat hij daar blijft. Bij ons was dit een moer tussen de balk en de wig. Draadeind er door, vastdraaien en klaar.
De bolling van het dek wordt er in gedaan door de draadeinden goed aan te draaien. Denk aan een pijpsleutel met een ringsleutel erop en dan met al je kracht er aan trekken. Met zweten, spierkweken en proberen niks te breken komt dat uiteindelijk wel op zijn plek.

Na de lunch kwam er een busje aan vanuit Delft. Morgen beginnen de Spakenburgse dagen en is het een grote drukte in het centrum. Daar wil je niet doorheen met een busje. Hier waren wij op voorbereidt! Alle spullen die naar Delft waren gegaan (de dingen die hier alleen maar in de weg zouden staan) zijn weer terug gekomen. Gisteravond hebben we de spullen hier gesorteerd op nog nodig en niet meer nodig. Hebben we nou wel of niet de grote boor nodig? Hebben we meer vlas nodig? Welke schroeven hebben we nodig? Allemaal moeilijke keuzes, maar we willen ze min mogelijk hier houden. Dit mogen we namelijk weer zelf mee nemen in de trein.

Nadat het busje was in en uitgeladen gingen we verder met de kooien. De schipperskooi ging er als eerste in. Deze was er mooi uitgehaald, mooi opgeborgen en met een klein tikje met de (houten) hamer wilde hij gelijk weer terug. Is toch wel genieten wanneer je dan weer kan zitten in het vooronder. De matenkooi had iets meer werk nodig. Hij had er waarschijnlijk even snel in kunnen zitten. Echter was er een dingetje. Sinds het vorige groot onderhoud in Elburg miste er in de kooi namelijk een balkje. Blijkbaar geen groot probleen, gaat al een paar jaar goed, maar het zou toch mooi zijn als die er weer eens in terug komt. En zo maakt Diede kans op het als laatste gebruik maken van de grote apparaten hier op de helling. (Hadden we al eens verteld over de grote lintzaag, de vlakbank, de diktebank, de ‘als je iets er bijna in hebt moet er iemand de stekker uit rukken’-slagmoersleutel en al het andere leuke speelgoed hier?).

Na een flinke pan pasta rood met makreel gingen we nog even door. De matenkooi zit er momenteel bijna in. Wat er vooral nog even snel moest gebeuren was wat doppen lijmen. De zitters onder het schot hadden die nog niet. Dat zou maar eens onhandig kunnen worden als het schot er morgen in gaat. En wanneer we dan toch met lijm gaan spelen kunnen we ook die doppen in het dek wel doen. En zo geschiede het dat Johan als laatste met de grote apparaten gespeeld heeft. Stukje hout onder de kolomboor, doppen er uit halen met de lintzaag, doppen er in.

Even tussendoor, wisten jullie al dat iroko best wel veel lijkt op (waarschijnlijk) teak? Probeer ze maar te vinden! Zo komt er in een groot onderhoud in eens bilinga en teak in de boot!

Morgen gaan we dus nog het schot er in zetten. Hier moeten nog wat plankjes voor gemaakt worden. Een van de, of mogelijk wel de laatste mogelijkheid om met de grote apparaten hier te spelen. Wat zou het toch mooit zijn als er een lintzaag in het klushok zou passen..

Maar goed. Vandaag zijn we een flink eind opgeschoten. De matenkooi moet nog even een handjevol schroeven krijgen en de deurpost moet nog even terug gezet worden. Daarna kunnen we beginnen aan het schot. Hier zullen we 4 plankjes en een groot aantal veren voor moeten maken, maar mogelijk kan dit in een dag. Het einde is in zicht en Trui begint alweer op een bezeilbare boot te lijken.

Huidige stand van de mastbank

Vandaag is het mijn beurt om een stukje te tikken. Waarom? Omdat ik de eer heb gehad om als eerste mijn hoofd te stoten op de nieuwe mastbank!

Zit de mastbank er al in? Nou nee, nog niet. De mastbank lag vanochtend op het dek en op de boordrand, gisteravond hadden we net niet genoeg tijd om ‘die jetser er in te tetsen’. Na het eten gingen we namelijk snel door de DARP (Dinsdag Avond Rond en Platbodem race). Na wat rete fanatiek zeilen gingen we nog even naborrelen in het clubgebouw de watersportvereniging. Na wat naborrelen gingen we… nog wat naborrelen op de HK89 en de Schokland (een jachtbottertje). Daarna was het toch echt tijd om maar eens te gaan slapen.
In de ochtend ging de wekker aan de vroege kant. Na wat snoozen en koffie drinken was het tijd om de mastbank op z’n plek te krijgen. Gister had Wim nog even de hoekjes afgeschaafd zodat het precies zou passen. Wanneer ik zeg precies, bedoel ik ook precies. Proberen, insteken, er uit tillen, in steken, wig hier, dommekracht daar. Na veel gepiel zat hij toch eindelijk onder de boordrand. Tijd voor koffie.
Met een bakkie koffie in de hand vertelde Wim ons dat we hem nu er in theorie in zouden kunnen schuiven, maar dat het vrij moeilijk zou worden om hem er weer uit te krijgen. Dit is nodig, want het gat voor de mast moet er nog in. Ook werd er snel een hoofdrekensommetje gemaakt met oppervlakte, 3 mm dikke laag tixophalte en de inhoud van een spuitbus. We kwamen er achter dat we ongeveer de helft hebben van wat we nodig hebben. Daarom kan ik u met grote vreugd mededelen dat de mastbank er morgen in gaat!
Vandaag hebben we voor de rest wat bouten uit de krommers gehaald. Deze zaten nog vast in de zitters/liggers/oplangers die we er al uit hadden. Roestig staal willen we natuurlijk niet in de boot hebben. Helaas willen deze bouten zelf graag in de boot blijven zitten. Doorslagpennen, spitsgeslepen oude krabbers, grote hamers, griptangen en grof geweld. Altijd leuk.
Verder hebben we het prinsewerk uitgelijnd, een extra zitten er uit gesloopt en geconstateerd dat er een aantaal dingen rot zijn waarvan we dat nog niet wisten. Problemen, maar nog niet dringend. Over een aantal jaar kunt u waarschijnlijk nog een leuke blog verwachten over wat we dan aan het doen zijn!

Vandaag hebben we dus vooral bijklusjes gedaan. Niet de meest interresante dingen, maar het moet toch gebeuren. Morgen is het de grote dag. Daarna wordt het de puzzel weer in elkaar zetten. Nu zijn mensen moe genoeg om in een grote kluwe in slaap te vallen. DSCF3440