We zijn er bijna

Gister hebben we een begin gemaakt met het breeuwen van het dek. Vandaag hebben we besloten dat we toch wel erg hard uitlopen op de planning (we zouden al aan het varen moeten zijn) dus dat dit een klusje wordt voor de eerste zomerweek! Altijd handig als mensen dan ook dingen kunnen. Wel hebben we nog even het gedeelte onder de waterbalk gebreeuwd. Direct na het ontbijt, half slapend, drie man (iedereen vandaag) op die paar meter. Uithalen, inslaan, aanslaan, pekken. Hard doorwerken, maar na de koffie hoefden we alleen nog maar wat laatste dingen te pekken.

Hierdoor konden we de waterbalk vandaag ook op zijn plek krijgen. Het leuke van de waterbalk is dat hij stiekem recht is, maar dat niet is in de boot. De waterbalk wilt best op zijn plek komen, maar je moet hem wel overtuigen om er heen te gaan. Er is een bolling in 2 richtingen. Het dek staat bol en de waterbalk staat bol naar voren gericht. De bolling naar voren wordt er in gezet door, voordat je draadeinden door de balk zet, een schroevendraaier door het middelste gat te steken. Als je dan een breekijzer achter de waterbalk op de mast (of tegenwoordig op onze mooie nieuwe wig) zet kan je het midden naar voren schuiven. Vervolgens kan je een hoop steken en voelen met de schroevendraaier totdat je het gat vindt. Blijft toch moeilijk om het gaatje te vinden. Als je het gat hebt gevonden kan je achter de waterbalk iets zetten zodat hij daar blijft. Bij ons was dit een moer tussen de balk en de wig. Draadeind er door, vastdraaien en klaar.
De bolling van het dek wordt er in gedaan door de draadeinden goed aan te draaien. Denk aan een pijpsleutel met een ringsleutel erop en dan met al je kracht er aan trekken. Met zweten, spierkweken en proberen niks te breken komt dat uiteindelijk wel op zijn plek.

Na de lunch kwam er een busje aan vanuit Delft. Morgen beginnen de Spakenburgse dagen en is het een grote drukte in het centrum. Daar wil je niet doorheen met een busje. Hier waren wij op voorbereidt! Alle spullen die naar Delft waren gegaan (de dingen die hier alleen maar in de weg zouden staan) zijn weer terug gekomen. Gisteravond hebben we de spullen hier gesorteerd op nog nodig en niet meer nodig. Hebben we nou wel of niet de grote boor nodig? Hebben we meer vlas nodig? Welke schroeven hebben we nodig? Allemaal moeilijke keuzes, maar we willen ze min mogelijk hier houden. Dit mogen we namelijk weer zelf mee nemen in de trein.

Nadat het busje was in en uitgeladen gingen we verder met de kooien. De schipperskooi ging er als eerste in. Deze was er mooi uitgehaald, mooi opgeborgen en met een klein tikje met de (houten) hamer wilde hij gelijk weer terug. Is toch wel genieten wanneer je dan weer kan zitten in het vooronder. De matenkooi had iets meer werk nodig. Hij had er waarschijnlijk even snel in kunnen zitten. Echter was er een dingetje. Sinds het vorige groot onderhoud in Elburg miste er in de kooi namelijk een balkje. Blijkbaar geen groot probleen, gaat al een paar jaar goed, maar het zou toch mooi zijn als die er weer eens in terug komt. En zo maakt Diede kans op het als laatste gebruik maken van de grote apparaten hier op de helling. (Hadden we al eens verteld over de grote lintzaag, de vlakbank, de diktebank, de ‘als je iets er bijna in hebt moet er iemand de stekker uit rukken’-slagmoersleutel en al het andere leuke speelgoed hier?).

Na een flinke pan pasta rood met makreel gingen we nog even door. De matenkooi zit er momenteel bijna in. Wat er vooral nog even snel moest gebeuren was wat doppen lijmen. De zitters onder het schot hadden die nog niet. Dat zou maar eens onhandig kunnen worden als het schot er morgen in gaat. En wanneer we dan toch met lijm gaan spelen kunnen we ook die doppen in het dek wel doen. En zo geschiede het dat Johan als laatste met de grote apparaten gespeeld heeft. Stukje hout onder de kolomboor, doppen er uit halen met de lintzaag, doppen er in.

Even tussendoor, wisten jullie al dat iroko best wel veel lijkt op (waarschijnlijk) teak? Probeer ze maar te vinden! Zo komt er in een groot onderhoud in eens bilinga en teak in de boot!

Morgen gaan we dus nog het schot er in zetten. Hier moeten nog wat plankjes voor gemaakt worden. Een van de, of mogelijk wel de laatste mogelijkheid om met de grote apparaten hier te spelen. Wat zou het toch mooit zijn als er een lintzaag in het klushok zou passen..

Maar goed. Vandaag zijn we een flink eind opgeschoten. De matenkooi moet nog even een handjevol schroeven krijgen en de deurpost moet nog even terug gezet worden. Daarna kunnen we beginnen aan het schot. Hier zullen we 4 plankjes en een groot aantal veren voor moeten maken, maar mogelijk kan dit in een dag. Het einde is in zicht en Trui begint alweer op een bezeilbare boot te lijken.

1 reactie op “We zijn er bijna”

  1. Koos schreef:

    Joepie, wij mogen dus de zomerweek varen waarin we vanaf het naaivlak de sterren kunnen zien!.

Reageer op Koos