Berichten van Marieke

Voorbereiding deel 1

We zijn natuurlijk ook dit jaar weer van de partij met de zachtebedrace! Met Pim, Johan, Marieke, Wiebe, Bart, Bart, Michael, Queryn, Jan (Harry), Matthea, Jaco en Isabel hebben we een volle boot met maar liefst 12 opvarenden!
Vanavond hebben we de eerste wadplanavond gehad. Tijdens het eten hebben we eerst de nieuwe kaartenset door het lamineerapparaat gehaald zodat ze de zachtebedrace overleven als we toevallig een regenbuitje (of buiswater) inkoppen.

Onze nieuwe kaartenset heeft zelfs een digitale versie, vet hip! (Maar daar hebben we met de race natuurlijk niets aan).

Daarna de echte planavond: eerst even een korte introductie zachtebedrace varen, en daarna verder in 2 groepjes: spoedcursus wadplannen voor de “nieuwelingen” en zachtebedrace-plannen uitwerken voor de ervaren ploeg.
Conclusie: doodtij is stom (kan iemand een flinke verhoging regelen? Of wat wantijtjes uitgraven?). En we willen graag wind (kan iemand alvast wat muntjes in de windmachien gooien?). Het “alle-punten-plan” is nog niet gelukt om te maken voor deze editie.
Maar we hebben er in ieder geval zin in!



Dag 4: vlak erin en meer!

Vanmorgen heeft Wim het vlakdeel nog verder met krikjes en lijmklemmen op z’n plek gedraaid. Daarna zijn er met de decoupeerzaag wat randjes weggezaagd en toen pastte het vlakdeel er wel precies tegenaan. Met behulp van extra hulp Jan Ridder werd vervolgens de “boutlijn” in werking gezet: gaten voor de doppen boren met de 25mm speedboor, dan de bouten voorboren met de 8mm boor en de 5 mm boor. De bouten voorzien van ringetjes en een drupje tix en de boot in draaien en daarna nog natrekken met de ratel.

De pannenkoeksligger is ook weer verder gevorderd. Hij is op dikte geschaafd, de uiteindes zijn eraf gezaagd met de kettingzaag en de mal is (nog een keer nagemeten en) netjes overgetekend. Morgen tijd om de vorm er precies in te schaven!

Wim is nadat het vlakdeel vastgezet is aan de slag gegaan met het netjes in model schaven van de kimnaad zodat hij precies aansluit op het oude vlakdeel en straks goed te breeuwen is. Daarna is de mal voor gang 1 netjes afgetekend. Alle 5 de planken van onze boomstam zijn uitgebreid bestudeerd en er is een keuze gemaakt welke we gaan gebruiken voor deze onderste gang. Morgen mee verder! (En hopen dat wij het pannenkoeksligger naar binnen hebben geschoven voor Wim het “gat” dicht met de gang ;-))

Eind van de dag was er nog tijd voor een stuk bun krabben. Zo langzamerhand komen we steeds weer een stukje verder… over een week of 2-3 is het vast af. De laatste kaarplaatbalkjes zijn losgeschroefd (worden ook een keer vernieuwd dit onderhoud). Ook is er weer verder gewerkt aan het motordeksel, deze is ook bijna af.

Na de linzensoep (die Pim toch wel lekker vond ondanks dat hij vooraf hevig protest had) is Johan naar huis vertrokken. Harry (Jan) is erbij gekomen, dus we zijn nog steeds met 6 (+Wim). Morgen komt Jelle J nog een dagje klussen en komt Niels ook aan, dus mankracht genoeg om weer hard aan de slag te kunnen deze laatste dag van week 1!

Dag 3: zagen, frezen, krombranden, lijmen, tixen

Vandaag begon de dag met het uitfrezen van de sleuven in ons door midden gezaagde pannenkoeksligger. Na uitleg van Wim gingen Pim en Kees enthousiast aan de slag om de 2 sleuven te maken. Wiebe en Marieke vermaakten zich ondertussen met het maken van de veren die erin moesten: op de juiste lengte afgezaagd, diverse malen door de diktebank, randjes afgeschaafd en geschuurd, en ten slotte nog met de cirkelzaag sleufjes van 3mm dik zagen voor een betere hechting van de lijm. Na de lunch konden we het geheel met 2 componenten lijm insmeren en op elkaar plakken en vastklemmen met heel veel lijmklemmen. Ondanks dat iedereen braaf handschoentjes had aangetrokken, heeft toch bijna iedereen één of meerdere lijmvlekken op handen of armen opgelopen. Over een week of 2 is de huidlaag wel weer vervangen en de lijmkleur niet meer zichtbaar 😉

Jelle en Johan hebben vandaag in het vooronder gespeeld om de mal van de pannenkoeksligger af te maken. Het is een heel hip ding geworden die straks over de balk heen geschoven kan worden om mee te kunnen passen. Op de foto hierboven ligt hij voor het pannenkoeksligger. Morgenochtend is de lijm vast helemaal uitgehard en kunnen we daar verder mee aan de slag.

Wim hield zich ondertussen bezig met het afmaken van de mal van het vlakdeel en deze overtekenen op de plank hout. Na het nodige meetwerk (en nog een keer.. en nog een keer) was het tekenwerk af en kon er gezaagd worden. Na het zagen kon de krombrandinstallatie worden klaargezet en het vlakdeel erop. Vervolgens aan Pim de taak het goed nat te houden terwijl Wim met takels, gewichten en kromme meetlat het geheel klaarmaakte om te branden. Ondanks de ervaring van het vlakdeel van 5 jaar terug (dat heeft zo’n 1,5 dag krombranden gekost), was het deze keer snel gepiept. Het vlakdeel werd gepast en leek prima te passen, dus werd er weer afgehaald om tix op de spanten te smeren, zodat hij daarna vastgebout kon worden. Wim werd op dat moment weggebeld om zijn dochter op te halen, dus dat werd een klusje voor alleen onszelf eind van de middag. De bun-krab-ploeg (bonusklusje in progress) werd erbij geroepen en alles netjes in de tixophalte gezet (volgens mij zijn er zo’n 7 bussen opgegaan). Daarna moest het vlakdeel weer precies terug op zijn plek. Met behulp van lijmklemmen werd hij in positie strak tegen het andere vlakdeel aangedraaid. Alleen, ondanks dat hij voor en achter strak aansloot, bleef er rond de hoosgoot een kier van een paar mm zitten. We hebben nog verwoede pogingen gedaan om het toch precies passend te krijgen, maar rond kwart over 7 was het toch maar eens tijd om op te ruimen en terug naar de camping te gaan (waar het eten gekookt door Wiebe gelukkig al klaar stond!). Hopelijk gebeurd er vannacht iets wonderlijks waardoor het morgen toch goed zit, of heeft het scheepstimmermansoog van Wim een goed inzicht. Want alle tix er weer af moeten krabben voor er weer bijgeschaafd kan worden is maar een stom klusje…

(Bij deze laatste foto moet natuurlijk nog een puntje afgezaagd worden, maar dat snappen jullie wel hè)

Dag 2: vlak weg, pannenkoeksligger weg, Wim erbij

De fotocamera is op de camping, dus eerst eens wat foto’s van maandagavond (helling op) en dinsdag.
Helling op:

Trui op bokjes zetten zodat de hellingkarren weggereden konden worden:

Doppen uitboren/wegtikken zodat de bouten eruit konden:

Gang 1 (bijna) los:

Vandaag begon met het vlakdeel weghalen. De 2 draadeindes door de zwaardbolder bleken toch niet zo gewillig als gehoopt. Om toch verder te kunnen, werd het vlakdeel eromheen weggezaagd en het stuk rondom de draadeindes weggebikt. Na diverse lijmklem constructies (en 2 gebroken lijmklemmen) werd het tijd voor beter gereedschap en werd de grote griptang van de helling geleend. Jelle heeft zich hier een tijdlang mee vermaakt om het schroefdraad mm voor mm eruit te werken tot de 70cm lange draadeindes er uiteindelijk uit waren.

Ook de pannenkoeksligger werd losgemaakt van de boot. Eigenlijk zat hij ook niet echt meer vast: ondanks de vele doppen heeft Wiebe maar 1 klein spijkerrestant kunnen vinden. De rest is in de loop der tijd blijkbaar weggeroest. Alleen in het midden zat hij nog goed vast met 2 draadeindes door de kielbalk. Eén van beiden zat echter verstopt onder de stalen plaat die op het voorste deel van de kielbalk zit geschroefd. Dat eraf schroeven was echter vragen om ellende, dus is het staal nu een cm of 5 korter geflext. Met behulp van de kettingzaag van Wim (die inmiddels was aangekomen) werd het geval in stukken gezaagd en relatief makkelijk de boot uitgevoerd. Zo met ontbrekend vlakdeel en 1e gang is het trouwens mogelijk om via de boeg van buiten het vooronder binnen te klimmen als je tussen de goede 2 spanten staat, super handig!
Wim is begonnen met een Trui-inspectierondje. Over het algemeen ziet ze er best prima uit, alleen bij het achterschip lijkt ergens een rotte gang te zitten. Verder zou het nog leuk zijn om de 5e gang die we gaan vervangen een stukje langer te maken (net voorbij het zeilwerk waar wat lelijke doppen in zitten sinds het onderhoud in Spakenburg 2015). We gaan het zien of daar nog hout/tijd voor is!

Ook werd de pannenkoeksligger bestudeerd. Dit hout hebben we niet zelf uitgezocht maar besteld, maar voldoet eigenlijk niet helemaal aan onze wensen: het hart van de boom loopt er middendoor wat het hout een stuk minder stevig maakt. Het idee is nu dat we hetzelfde trucje gaan toepassen als bij de mastbank: door midden zagen, en gedraaid (met het hart naar de buitenkant) met een veer erin weer terug op elkaar lijmen. Daarvoor is echter wel hout nodig voor de veer (heeft Marieke met de ferrari van Wim bij de gamma gehaald), en een frees waarmee we de sleuf kunnen frezen. Een frees hebben we wel, maar niet een bitje waarmee we een sleuf van 18 mm (de dikte van het gehaalde hout voor de veer) kunnen maken. Daarom is Johan nu op en neer naar Koudum om uit de loods van Wim zijn frees met het juiste bitje te halen. Wiebe heeft eind van de middag de ligger al in tweeën gezaagd en Jelle & Johan hebben samen een begin gemaakt van de mal voor de ligger. Hopelijk lukt het om hem morgen in model te zagen en in elkaar te plakken!

Wim is ondertussen al aan de slag gegaan met het rechtschaven van de spantjes zodat het vlakdeel straks mooi strak aanligt. Ook de triplex platen die als mal gaan dienen zijn al vastgespijkerd. Morgen tijd om het netjes af te tekenen!

Dag 0+1: uitruimen, opruimen, hellingen, slopen

Gisteravond gingen we de helling op dus was er geen tijd meer voor een blogstukje. Vandaag dus verslag van 2 dagen!

Maandag begon de dag met uitruimen van Trui. Alle kastjes, kisten, vlonders en matjes uit het vooronder moesten eruit. In de botterloods hebben we alles weg kunnen bovenop een kast en op 3 pallets. Het “klushok” hebben we ondertussen ook ruimer gemaakt door de spullen van de Elburgers wat efficiënter weg te stapelen en een deel van onze eigen spullen die we voorlopig niet nodig hebben ook in de botterloods te stallen. Op Trui hebben Kees en Pim zich (weer) ontfermt over het netjes weghalen van de schipperskooi (zodat we daarachter ook inhouten kunnen vervangen). Hopelijk lukt het om hem over een week of 3 weer netjes terug te zetten 😉 Ook de watertank en de rest van het naaivlak is eruit zodat we wat makkelijker bij het te vervangen pannenkoeksligger kunnen. Kees heeft ondertussen de motorbun schoongemaakt met Sucky, wat vervolgens aanleiding was voor het starten met het bonusklusje “motordeksel verbeteren” zodat die hopelijk weer waterdicht is na het onderhoud.

Johan is ’s middags op expeditie geweest naar watersportwinkel Deetman en daarna een jachtservice verderop op zoek naar een T-stukje voor de gasaansluiting (note to aankomend kluscom over x jaar: zet dit op je materiaallijst als je graag met de pitten van Trui buiten Trui wilt koken met je onderhoudsproject!)

Vervolgens op tijd weer naar de camping zodat we rond half 6 konden eten. Na de afwas direct weer terug naar Trui om te hellingen. Daarvoor kwamen er zo’n 5 elburgers langs om te helpen. Het idee is dat er binnenkort een 2e boot achter ons komt op dezelfde helling. Daarom lagen er stalen i-profielen op de hellingkarren zodat we daarmee Trui met een krik omhoog konden werken (en de karren er weer onder uit). Maar daardoor was het wel een boek gepruts om netjes op de kar te varen: de smalle balk moest natuurlijk wel precies onder ons zeilwerk terecht komen. Met veel getrek aan lijntjes, pikhaken en duwen aan bomen is het dan toch gelukt en konden we langzaam de helling op worden getrokken. Eenmaal boven moest Trui op bokjes worden gekrikt en de kar er weer onderuit gelaten. De i-profielen staken alleen dusdanig veel uit dat we niet bij het vlakdeel konden dat we willen vervangen.. de hellingmannetjes durfden het echter niet aan om Trui weer omhoog te krikken en op kleinere balken te zetten (niemand wil natuurlijk de schuldige zijn van het uit verband rukken van andermans botter ;-). Dus dat werd een klusje voor dinsdagochtend. Trui is gelukkig wel al mooi afgespoten en de kaarplaten eraf geschroefd. Vlak voor het “landings”pils op de helling is alleen Pim ongelukkig van onze gangdelen afgestapt en heeft daarbij zijn enkel verzwikt 🙁 de instant coldpack in de ehbokoffer van Trui heeft zijn dienst weer bewezen. Alleen binnenkort nog weer een nieuwe tikken voor hopelijk geen volgend slachtoffer.

Vandaag begon de morgen weer om 9 uur (oke, iets later) op de helling. Samen met timmerman Cees hebben we Trui op de juiste manier op andere bokjes gezet zodat we wel bij ons vlakdeel kunnen. Daarna hebben we een tent geknutseld zodat we vervolgens lekker in de schaduw aan de slag konden met doppen tikken in de schaduw. De 1e gang is er na veel doppen zoeken en bouten eruit draaien eruit! Daar hebben we allemaal leuke foto’s van (net als van het hellingen trouwens), maar die staan op de camera die op de helling ligt. Misschien denken we er morgen aan om die wel mee naar de camping te nemen zodat jullie ook wat kunnen zien van ons mooie werk!

Het aangrenzend vlakdeel is er ook bijna uit. We hebben er al een stuk van afgebroken, en een ander deel zit nu alleen nog vast met 2 draadeindes door de zwaardbolder en een verstopte bout onder de bun. Het was alweer kwart voor 7 inmiddels, dus tijd om naar de camping te gaan waar Jelle al lekker had gekookt voor ons. Morgen nog wat geweld uitoefenen en dan wil de plank er vast uit! Daarna komt het volgende klusje: het pannenkoeksligger eruit werken zonder het vlak te slopen. Als het goed is, is Wim er dan ook zodat hij ondertussen aan de slag kan met het maken van het vlakdeel.

Tot morgenavond!
Ohja, Wiebe, is sinds vanmiddag ook aan de klusploeg toegevoegd, dus we zijn nu met z’n zessen!

Dag -1: Trui is ook van de partij!

Onze tenten staan dusdanig fijn in de schaduw ’s ochtends dat we het eerder koud kregen dan onze tent uit branden. Het was daarom al half 12 voor we opstonden. Johan heeft zijn dag besteed aan studeren, Marieke met een rondje fietsen.

Trui voer ondertussen van Kampen naar Elburg, samen met klein truitje die gister uit Lelystad was opgepikt. Onderweg werd nog een grote stootwil opgevist uit het riet, binnenkort nog eens verzinnen wat we daarmee willen want eigenlijk is hij te groot voor Trui. Is er iemand die hem wil kopen als sponsoring van ons onderhoud? :-p

Daarna op Trui meegegeten en de keukeninventaris, etensresten en gasfles & pitten meegenomen op de fiets en in een geleend karretje. Nu kunnen we op de camping tenminste weer koken 🙂

De klusploeg is inmiddels uitgebreid met Jelle, Kees en Pim. Morgen tijd om te klussen! Nu nog filosoferen of we morgenavond niet achterstevoren de helling op zouden kunnen zodat we het grootste deel van de dag in de schaduw kunnen klussen in plaats van de brandende zon… 

Dag -2: het kamp staat

Vanmorgen zijn we om 9 uur begonnen met de juiste spullen uit klushok en zolder trekken. Gereedschap, verfvoorraden, tools en al het andere wat we misschien nodig denken te hebben de komende 4 weken ging mee. Gelukkig was er een auto en aanhanger extra, want degenen die hadden bedacht dat alles wel in één auto zou passen hebben niet echt gelijk gekregen..

Om 12 uur vertrokken naar Elburg en alles op de helling weer uitgepakt.

Daarna de tent opgezet op het vertrouwde Notenkamp veld bij Camping Old Putten – daar waar we 5 jaar tetug ook stonden! Ondertussen bij de Praxis is Nunspeet nog grote triplex platen (om mallen van te maken) en schuimrubber kussentjes (voor behoud van onze knieën op de helling) gekocht.

De auto’s weer huiswaarts (bedankt Jan & Jan!) en wij (Johan & Marieke) boodschappen gedaan (want zondag is alles dicht in Elburg). Daarna was het tijd voor een pizzaatje aan het water naast festival “op de wallen”. We zijn namelijk nog een beetje ontheemd zonder Trui in de buurt: gaspitten, pannen, borden, bestek zijn nog aan boord en niet op de camping.. Hopelijk helpen de 2 gekochte hema kopjes en koffiezetapparaat uit de klusspullenvoorraad ons de dag door 😉

Morgen belooft een rustig dagje te worden met een beetje chillen op de camping (en afstuderen). Trui komt morgen eind van de dag als het goed is aan in Elburg! Maandag kunnen we dan echt beginnen met trui uitruimen/uitbouwen en om 19 uur de helling op.

Zachtebedrace 2017

Wat een raar einde.. niet op tijd gefinisht en daarmee ook de gezamenlijke vismaaltijd, uitslag en het horen van verhalen van alle andere deelnemers gemist. Bij deze nog een volledig verslag van onze prachtige race met helaas een zuur einde.

Maandagavond begonnen de echte voorbereidingen. Naast shiftindelingen (shift 1: Emiel, Diede, Johan, Bart H, Harry. Shift 2: Marieke, Pim, BartR, Chris, Wiebe) en andere praktische zaken hebben we ook de eerste plannen gemaakt. Drie plannen werden doorgerekend:

  1. Direct via het Kimstergat naar Ameland en terug via Terschelling en Vlieland naar het westwad om daar Noorderhaaks, Amsteldiep, Napoleonsdam, Zachtebed parcours te halen.
  2. Eerst naar Terschelling en daarna door naar Ameland, via Vlieland en de Cocksdorp ton weer terug naar het west wad
  3. Het “alle punten plan”: Na de start naar de Cocksdorp, daar wachten en ’s ochtendsvroeg de steiger aandoen, via Vlieland/Terschelling door naar Ameland en daarna weer terug via Harlingen naar Breezanddijk, zachtebed en Noorderhaaks.

Het laatste plan leek ons het beste: het meeste met de getijstromingen meevaren, en het meeste met de voorspelde wind mee (oostwaarts varen met de westelijke winden gevolgd door westwaarts varen met de oostelijke wind). Voor de steiger van de Cocksdorp hadden we ook al een en ander uitgezocht en geconcludeerd dat dit met noordwestelijke wind en de springtij waterstanden te doen zou moeten zijn.

Om nog zekerder te zijn van de Cocksdorp steiger hebben we in de dagen voorafgaand aan de race nog veel extra data opgezocht en uitgerekend. In het paasweekend een aantal jaren terug waren we er al eens geweest (op de motor). Door de waterstanden die we toen hebben gepeild te vergelijken met de waterstanden van Texel Noordzee (zowel astronomisch als werkelijk opgetreden) konden we bepalen bij welke condities we de Cocksdorp in zouden kunnen. Vervolgens hebben we de kust-lidar data van 2009 en 2011 (scans met lasers vanuit een vliegtuig waarmee de bodemdieptes worden bepaald) de diepte van de geul precies berekend. Daarmee konden we de tijden bepalen waarop we op vrijdagochtend met het hoogwater erin konden en vooral wanneer we weer weg moesten zijn.

Donderdagochtend verzamelden we om 10 uur in Delft, waarna Chris, Diede en Marieke boodschappen gingen doen en de rest alvast vertrok naar Den Oever en onderweg alvast het definitieve plan zou bepalen aan de hand van de laatste windvoorspellingen. Plan “alle punten” werd nog steeds als de beste optie gezien en in detail voor het eerste stuk doorgerekend. Vlak voor de start kwam het bericht dat de LE44 iemand tekort kwam om te kunnen varen: het minimum van 4 opvarenden werd niet gehaald. Omdat het niet leuk is als een boot niet mee kan varen ging Chris aan boord van de LE44 en voeren wij de race met 9 in plaats van 10 man.

Na de start vertrokken we linksaf, samen met de Vriendschap en Silveren Maen. De rest van de deelnemers ging langs de afsluitdijk richting Harlingen. Op dat moment denk je: of dit is een dom plan, of de beslissing die ons daadwerkelijk de winst kan opleveren.

 

Het eerste stuk ging prima. Rond 12 uur ’s nachts de ton bij de Cocksdorp aangetikt, enigszins chaotisch omdat er op dat moment net een shiftwissel plaatsvond. De Silveren Maen hadden we alweer op de terugweg gezien: waarschijnlijk ton aangetikt en direct weer terug met hetzelfde hoogwater. De Vriendschap was aan het varen in het geultje bij de Cocksdorp. Niet ons idee: wij wilden het alleen met daglicht doen en voldoende tijd hebben in plaats van het met vallend water proberen. Wij gingen vlakbij de ankerboei RG Vriendschap voor anker, op een plek die eigenlijk niet zo chill was: op een steile plaat met het diepe water van de geul vlakbij ons. Bij een krabbend anker zou hij zo de diepte in kunnen verdwijnen en wij wegspoelen naar buiten. Niet gebeurd gelukkig 😉

Na een paar uur slaap stonden Pim en Marieke rond 6 uur weer op om de definitieve beslissing te maken: doen we het of doen we het niet? We besloten het te doen. Het idee was dat uit de geul komen nog wel eens lastig kon worden. Daarvoor werd het stokanker gereed gemaak met daaraan vastgeknoopt zo’n 200 meter lijn. Deze konden we aan het begin van de geul overboord zetten en bij de knik in de geul met een joon achterlaten en op de terugweg weer opvissen en ons daarmee naar binnen sleuren.

Om te bepalen of we het anker ook daadwerkelijk nodig hadden gingen we een stukje richting geul om de richting te bepalen en vervolgens proberen of we deze koers aandewinds zouden kunnen varen. Dit was het geval, maar verder was het nogal een dom plan: we zijn nog een tijd bezig geweest om tegenstrooms weer op te kruisen terug naar de ingang van de geul.

Bij de geul waren we toch nog net te vroeg: na niet al te lange tijd liepen we vast. Met anker uit en bomen op het voordek werd voorkomen dat we de plaat op zouden spoelen. Na 15 minuten konden we weer verder. De invaart was verre van bezeild, met als gevolg dat we er bomend en roeiend in zijn gekomen. Na veel spierkracht, een paar keer de geulrand raken en stilliggen (maar dat was niet al te erg, want het was nog steeds opkomend water), bereikten we de steiger!! Ons vlaggetje werd naast die van de Vriendschap geknoopt. Daarna weer terug eruit. Nu wel bezeild en met inmiddels meer water er met vrij weinig moeite uitgekomen.

Daarna direct door zo hard als we konden. Het plan was om met hetzelfde hoogwater nog over het Gasboeiengat te komen, om daarna direct met het afgaande water naar Vlieland te spoelen. Dit is gelukt! Via de Blauwe Slenk waren we rond 14 uur bij de Richel waar we via het zeegat naar Vlieland konden. Daar stond echter nog zo’n forse stroom naar buiten dat het niet echt lukte de startton (opkruisend) goed te passeren. Plan Vlieland werd afgebroken zodat we in ieder geval nog naar Ameland konden met het volgende hoogwater. Tussendoor ook West-Terschelling nog behaald. Op het Oosterom met volle stroom mee richting de Blauwe Balg, waar we vrijdagavond laat waren. Op dat moment trok de wind aan en werd er snel nog een rif in het grootzeil getrokken en de fok op de gei gezet. Waarschijnlijk was het door de geifok dat we de grote keerton aan het einde van de Blauwe Balg hebben gemist met de schijnwerper en opeens vlak naast ons zagen opdoemen… gelukkig niet geraakt. Met de harde stroom naar binnen (2.5 knoop) was het plan nu naar de Piet Scheve plaat. Op weg daarnaartoe hebben we enkel met gereefd grootzeil gevaren en dat ging al heel erg hard. We hebben heel veel tonnen gemist, maar uiteindelijk wel het goede gat ingevaren in plaats van een van de vele zijgeulen daar.

Vervolgens konden we ons plan “in het donker de Piet Scheve plaat varen” uitvoeren. Vooraf waren alle peilingen berekend op de verlichte meetpaal en een van de verlichte tonnen in de veerbootroute naar Ameland. Zo wisten we precies waar we wel en absoluut niet moesten varen om niet op hoge platen terecht te komen. Door continu diepte te peilen en te peilen op de meetpaal en de ton in de veerbootroute kwamen we erdoor zonder echt vast te lopen. Zodra we bodem peilden gingen we weer richting dieper water, zodra we weer op diep water waren verlegden we de koers weer zodat we weer richting de rand van de geul voeren. Hierdoor wisten we precies dat we in de geul bleven. Na het donkere stuk rondom de plaat moest er alleen nog in het donker worden opgekruist tussen alle (grotendeels verlichte) tonnen van de veerbootroute Ameland. We hadden het zodanig gepland dat op dat moment net de stroming naar buiten aanging, dus dat was mooi. Daarna door naar Nes, waar we als allerlaatste deelnemer ons vlaggetje vastknoopten en een aantal opvarenden dankbaar gebruik heeft gemaakt van de wc’s daar.

Na Ameland moesten we weer terug naar Harlingen. Na een korte tijstop op de kromme balg konden we door via het Kimstergat naar Harlingen. Onderweg zakte de wind eruit. Gelukkig net nadat we over het wantij waren, maar te vroeg om Harlingen al gedaan te hebben. Voor anker liggend wachtend op wind werden de plannen gemaakt. Direct door naar Noorderhaaks of komt daar de wind te laat voor terug? Of op en neer naar Vlieland voor het parcours met gunstigere stroming? Het duurde tot een uur of 7 tot de wind weer langzaam begon aan te gaan uit een zuidoostelijke richting. Te laat om nog om 2 uur ’s nachts op Noorderhaaks te zijn, dus op naar Vlieland. Met het laatste beetje stroom mee en grootzeil, fok, kluiver en aap erbij zo snel mogelijk naar het noordwesten. Net een kwartier te vroeg bij het Franse Gaatje, dus we moesten nog even wachten op meer water. Daarna het Vlieland parcours met steeds meer wind. Vlak voor het parcours het grootzeil gereefd, net na de startton ruime winds de fok op de gei gebonden terwijl er ondertussen met de schijnwerper werd rondgeschenen op zoek naar de onverlichte tonnen. Hard werken met maar 4 man! Het laatste stukje om de startton te ronden was nog spannend: aan de winds tegenstrooms. Vlak langs de ton, pas bij de dijk overstag en het ging precies goed! Daarna opkruisend over het Scheurak-Omdraai naar de Texelstroom. Midden in de nacht kwam er nog een 100m lange gastanker voorbij.. wat moet die daar nu weer op zulk smal vaarwater?.. Maar dat zal hij ook wel gedacht hebben van een zeilschip midden in de nacht. Gelukkig was er daar net ruimte genoeg om buiten de geul te varen dus was er geen probleem.

Zo waren we zondag met zonsopkomst op de Texelstroom met volle bak stroom mee naar buiten. Om 7 uur’s ochtends konden we de ton van de Napoleonsdam aantikken, gevolgd door kentering van de stroom en dus een extreem stukje stuiteren opkruisend wind tegen stroom op de Texelstroom op weg naar het Amsteldiep. In het Amsteldiep geankerd en meteen een 2e rif in het grootzeil gezet. Iedereen was op dat moment al behoorlijk vermoeid, waardoor niemand op het idee kwam op het zachtebedparcours maar gewoon te laten voor wat het is en direct naar Breezanddijk te gaan en op tijd te finishen… Dus via de Bollen naar het Zachtebed en daar het parcours gevaren, waar we rond 15 uur mee klaar waren. Nog 4 uur de tijd om 8 mijl af te leggen, waarvan zo’n 2 mijl tegenstrooms op de Texelstroom.

 

Dat ging alleen niet zo voorspoedig als verwacht, mede door de tegenvallende windkracht. Al snel voeren we weer met volle fok en volledig grootzeil in plaats van dubbel gereefd. Dit mocht echter niet echt baten: met zo’n 100 meter per halfuur kropen we vooruit, ruim te langzaam om de finish nog op tijd te halen. Gelukkig waren we niet alleen: ook de EB58 maakte deze planningsfout. Om 19:05 ging de motor aan om door de Texelstroom heen te komen, gevolgd door een laatste stuk zeilen zodat we uiteindelijk rond 21 uur aankwamen samen met de EB58 en LE44.

Dom, dom, dom. Hadden we maar op het Amsteldiep bedacht dat we moe waren en alleen nog even Breezandijk gingen doen. Dan waren we waarschijnlijk prima op tijd gefinisht en met 25 punten eerste geworden. Zelfs zonder Breezandijk en direct finishen hadden we meer punten gehad als de winnaar en waren we ook 1e geworden. We gingen er echter vanuit dat we echt álle punten nodig hadden om te kunnen winnen. Wie gokt verliest wel eens…

Al met al hebben we een prachtige race gevaren. We hebben de steiger bereikt, de Piet Scheve plaat genavigeerd in het donker zonder vast te lopen en de Napoleonsdam gehad. Daarmee hebben we alle punten die je kunt halen met de zachtebedrace over de jaren heen in ieder geval allemaal eens aangedaan. We hebben heel veel gevaren (217 mijl!!) en nauwelijks vastgelegen of tijstops gemaakt (met als gevolg een bijzonder vermoeide bemanning). Volgend jaar beter!

Hieronder nog een filmpje van onze race, via:
Ton Cocksdorp (3 pt), Steiger Cocksdorp (4 pt), West-Terschelling (1 pt), Piet Scheeveplaat (5 pt),Nes (5 pt), Harlingen (2 pt), Vlieland (2 pt), Napoleonsdam (1 pt), Amsteldiep (1 pt), Zachtebed (2 pt). Ofwel een DNF met 26 punten in totaal, met Noorderhaaks (3 pt) en Breezandijk (1 pt) niet gehaald.

DNF

Op weg met de EB58 motorsailend terug naar Den Oever… Texelstroom tegenstrooms opkruisen met minder wind dan voorspeld ging toch niet zo snel als gehoopt.

Puntjes sprokkelen

Gisteravond van Harlingen naar Vlieland voor het parcours (poging 2). Met deze wind wel gelukt! Vannacht terug gestuiterd naar de Texelstroom. Nu de laatste punten aan het pakken: net Napoleonsdam gehad, nu op weg naar Amsteldiep gevolgd door zachtebed parcours.
Op het vaarwater over de bollen zagen we de AM1 liggen. Vanaf Noorderhaaks kwam de LE44 aanzetten. Zijn zij de enigen geweest die deze punten hebben gepakt vannacht?..

Eerste punten binnen

Samen met de Silveren Maen en de Skuts Vriendschap kozen wij voor de route naar het noorden in plaats van oostwaarts zoals de rest. Ton aangetikt en nu voor anker (foto is mislukt in de haast en in het donker). De skuts lijkt de steiger van de Cocksdorp te hebben gehaald en ligt verderop voor anker. De Silveren Maen niet, die kwamen we alweer tegen op hun terugweg naar het zuiden. 

Voorbereiding deel 2

De shiftindeling is gemaakt, getijtabellen gelamineerd, afstandenkaarten geupdate, de plannen zijn doorgerekend: laat de race maar komen!

Voorbereiding van start

De nieuwe wadkaarten zijn er en zijn gelamineerd, nog even wennen aan de omgedraaide kleuren van deze Imray set (groen=land, geel=zandplaat in plaats vanandersom, net als wit en blauw voor (on)diep).

Nu is de lasagne net op, tijd om plannen te smeden!

De nieuwe mast

Bericht van Wim Mendelts over onze nieuwe mast in wording gestuurd op 20 december.

Ha Wiebe en anderen,

Vandaag is de grote stok bij mij gebracht, samen met een bonusstokje.

Ik vind het vervelend om te zeggen (omdat ik ‘m zelf wil houden): de grote boom is bloedmooi! De mooiste lariks sinds jaaaren (en dat meen ik echt!).

Op het zijaanzicht, zie je witte vlekken. Dat is ijs, want het is hier kkkkoud.

Verder zie je foto’s van de kopse vlakken op 13,80 meter hoogte. Daar is de boom ongeveer 120 jaar oud. De pijl van krijt geeft aan wat de voorkant wordt.

De andere kopse vlakken zijn bij de voet. Volgens mijn telling is de boom 159 jaar oud, dus in 1857 uit het ei gekropen. Na 12 jaar, dus in 1869, vertoont hij sporen van konijnenvraat, waarvan de wond rond 1886 hersteld is.

Verder kun je zien dat hij op ongeveer 100 jarige leeftijd een trauma opgelopen heeft, misschien door een heftige storm. Enerzijds zijn daardoor de overgroeide scheuren ontstaan, anderzijds heeft de boom daardoor een grote hoeveelheid hars geproduceerd. Dat doen lariksen namelijk als ze gewond raken, bij wijze van geneeskrachtige balsem.

Hoe dan ook: het is duidelijk dat de boom heel langzaam gegroeid is en dus heel fijne jaarringen heeft, en lekker vet is.

De kleine stok, die uit de top van de boom gezaagd is, is best mooi. Vanzelfsprekend vertoont hij wat meer kwasten, maar die zijn mooi klein en verspreid. Alleen op 5,70 meter zit een beetje rare kwast.

De afmetingen van deze kleine stok zijn 205 x 205 mm2 en een lengte van 7,50 meter.

Er zou eventueel een giek uit gemaakt kunnen worden, denk ik. Of iets anders leuks.

Het meegeleverde kanthout is niet veel soeps: weinig kern- en veel spinthout. Ik zal het (opgelat) bewaren, dan kun je het zelf zien.

Wordt vervolgd.

Groet,

Wim.