Voor dit lustrum ontstond het idee om, net als voor het vorige lustrum, weer een tafeltje te bouwen van wat resthout. In de tussentijd hebben we de restauratie van de boordrand en het dek gehad, van waar ik wat plankjes en balkjes heb meegenomen. Zo en zo ontstond er een tafeltje van het dek, passend genaamd ’tafeltje dekje’.
Een deel van het oude iroko dek moest dus een tafelblad worden. Toen deze planken nog boot waren zaten ze op de dekbalken geschroefd. Eenmaal thuis ontdekte ik dat deze dekbalken natuurlijk geen vaste tussenafstand hebben gehad, waardoor het een hele puzzel werd om de oude spijkergaten enigszins uit te laten lijnen. Een stuk of wat pogingen later leek het goed genoeg te kloppen.
Volgende stap, de plankjes geschikt maken om door de van dikte te kunnen. Van al het staal, maar ook alle resten vlas, tix en pek, zou mn van dikte namelijk heel verdrietig worden. Zo sta je daar dan toch weer een bootonderdeel te krabben.
Plankjes mooi, haaks, recht, goed en alles? Dan gaan er door naar een lamellotje ertussen, lijm erop, klem erop, en voila, een blad! Om de oude vorm van het dek eer aan te doen besloot ik om het blad ovaal te maken. Hier heb ik eens een vet leuk malletje voor gemaakt bestaande uit een arm met twee draaiende blokjes die door twee gekruisde groeven lopen. Zie ook de foto.
De bovenzijde van het dek had natuurlijk duizend dopjes van spijkers en bouten. Een groot deel hiervan was bij het demonteren vrij fors uitgebroken. Dit is nog te zien aan de onderkant van het blad, alle planken liggen namelijk ondersteboven. Dit geeft een extra geinigheid aan het blad, je kan nu op de bovenkant zien waar de dekbalken hebben gelegen. Vraag me niet waarom of hoe, maar op een manier is er op die plekken iets gaan verkleuren in het hout. Nu lopen er over het blad drie schimmige herinneringen aan waar je eens je hoofd kon stoten.
Het dek ligt, zoals het hoort, bovenop de dekbalken. Zo ligt het al jaren. Om ook in het onderstel de historie te laten zien heb ik de oude onderzijde onbewerkt gelaten. De donkere kleur, het geprofileerde randje, hier en daar een deuk, er zit wel karakter in. De andere zijden zijn wel blank geschaafd. Vraag me maar niet hoeveel oude draadnagels ik gemist heb. Gemist? Geraakt eigenlijk.
Deze balkjes heb ik vervolgens naar twee trapezia geknutseld, en deze trapezia heb ik dan weer onderling verbonden met een ander balkje. Dit alles is makkelijk in en uit elkaar te halen met wat boutjes. Sleutel 13, het huidige lustrum thema van de bolk, komt zo toevallig ook voor in deze tafel. Vervolgens is dit alles op stelpootjes komen te staan, zodat hij zelfs op een rustieke kasteelvloer nog stabiel waterpas kan blijven staan.
Wil jij nou eigenaar worden van dit prachtige object? Dat kan! Tafeltje Dekje wordt tijdens de lustrumdag verloot onder donateurs. Zie de lustrumpagina voor meer details.
