“Maar waar zijn jullie dan allemaal heen geweest?” Krijg ik vaak te horen na de Zachtebedrace. Onze blogstukjes laten bewust en onbewust niet altijd weten waar we zijn en waar we heen gaan. Enerzijds om de concurentie niet op ideeën te brengen en anderzijds omdat we wel eens vergeten een stukje te typen…

Bij de start had iedereen hetzelfde idee: langs de Afsluitdijk naar de ton bij Breezanddijk. Zonder wind een rondje om te ton geroeid (1 punt) en op weg naar Harlingen via de Boontjes. Daar aangekomen eerst door naar Roptazijl in verband met ‘grote boten spitsuur’. Bij Roptazijl een plan met een hele lange boom en een nog langere ankerlijn uitgevoerd (3 punten). De boom in de drek laten zitten en weer opgehaald na diverse overstagjes en opnieuw ankeren aan een lange lijn. Terug naar Harlingen en onderweg de loding uitgevoerd (1 punt). Alle grote boten waren weg, dus Harlingen in en uit gezeild (2 punten) en direct door richting Terschelling over de Blauwe Slenk.
Nog tij(d) genoeg, dus een ommetje via Terschelling door de Slenk. Haven in en weer uit (1 punt) en door naar Ameland over het Oosterom en de Blauwe Balg. Via het Molengat naar de jachthaven van Ameland gezeild om het vlaggtje aan de vlaggenmast te knopen (6 punten). Langs alle baggerschuiten in de veerbootroute een ererondje om Piet Scheve gevaren (6 punten). De Blauwe Balg gingen we niet meer halen, dus dan maar door de Kromme Balg naar het Vingegat. De tonnetjes daar lagen niet waar ze hoorden… dan maar wachten op meer water… wat met veel geweld terug kwam…
Weer drijvend vervolgden we de weg naar de Oost, Noord, en West Meep naar Vlieland, buitenom de Richel met een heerlijk rustige zeedeining. Viermaal is scheepsrecht, zo blijkt altijd als we de keerton van het parcours correct willen ronden en er weer eens geen wind is. Wat stroomt het daar ook altijd hard. Roeiers bedankt! Parcours afgewerkt (2 punten) en over het Franse Gaatje naar het Inschot en het Omdraai.
Het begon tijd te worden om te Finishen. De kortste route leek via het Scheurrak naar de Vlieter en langs de Afsluitdijk naar Den Oever. Dat bleek toch iets anders te liggen en het schoot niet zo hard op. Met de haven in zicht liepen we vast bij de AD6. Het bekende korte drempeltje was nu een grote ondiepte geworden door baggerwerken langs de Afsluitdijk. Helaas kwamen we pas los na finishtijd, waardoor alle behaalde punten vervielen. Wel zijn we nog op zeil Den Oever binnen gelopen.

Omdat een kaartje nu eenmaal meer zegt dan een lap met tekst, hieronder de route.

Bij Roptazijl zouden we de haven wel in raken, maar niet meer uit vanwege de wind. Het anker bood een uitweg, maar hoe overbrug je dan die laatste paar meter naar de kant? Nou, je stuurt gewoon je survivalspecialist:

De BU130 wasmachine heeft watertoevoer van boven onder en opzij. Het wasprogramma bestaat uit meerdere spoel- en centrifugeerbeurten. Gekozen kan worden tussen een kort en lang programma van 4 of 6 uur. Tevens beschikt de machine over een ingebouwd wasrek en een subliem zoutspoelmiddel.

Een nadeel hebben we inmiddels ook ontdekt. De geur van het wasgoed is niet optimaal.